KARADUT

Bir zamanlar birbirlerine âşık iki genç vardı.
Kızın adı Tispe, delikanlının ki, Piremus idi.

Yan yana evlerde otururlardı; birlikte büyüdüler ve çocukluklarından beri birbirlerine âşıktılar. Aileleri bu aşka karşıydı. Ama onlar, bu derin sevgiden vazgeçemiyorlardı. Bir gece, gizlice ormandaki ağacın altında buluşmaya karar verdiler. Tispe, ağaca Piremus'tan önce varmıştı. Uzaktan ağzından kanlar akan kocaman bir aslan gördü. Korktu; hemen yakındaki bir mağaraya saklandı. Ama koşarken boynundaki eşarbı düşürmüştü. O sırada Piremus geldi. Kocaman aslan, biricik sevgilisi Tispe'nin eşarbını parçalıyordu. Tispe'nin öldüğünü düşündü; onsuz yaşayamazdı. Belinden hançerini çıkardı ve göğsüne sapladı. Cansız bedeni kanlar içinde yere düştü. Tispe korkusunu yendi; mağaradan çıktı. Ağacın altına geldiğinde o korkunç sahneyle karşı karşıya geldi. Piremus'un cansız bedeni yerdeydi; elinde Tispe'nin düşürdüğü eşarbını tutuyordu. Piremus'un, kendisinin öldüğünü sanıp, canına kıydığını anladı. Bir an bile düşünmeden hançeri alıp göğsüne sapladı. Ölüm bile onları ayıramadı. Bedeni, Piremus'un vücudunun üzerine düştü.

Ve Tanrı, o yüce aşkı ölümsüzleştirmek amacıyla, bu çiftin buluştuğu ağacı onlara adadı. Piremus'un kanını bu ağacın meyvelerine, Tispe'nin gözyaşlarını ise, ağacın yapraklarına verdi. O günden beri, karadut ağacının meyvesinin çıkmayan lekesini (Piremus'un kan lekesini), dut ağacının yaprakları (Tispe'nin gözyaşları) temizler...

Bilir misiniz, karadutun lekesi çıkmaz ama elinize ağacın yaprağını alıp ovuşturursanız, o lekenin çıktığını görürsünüz.

AŞK ÜZERİNE..... ACEMİCE

Yapılamayacak çılgınlığın, aşılamayacak engelin olmadığı en güzel sarhoşluk halidir belki de aşk.

Bakma biçimidir aşk perde inmiş gözlerle,
O kusursuz sevgiliye.

Hangi mevsimdir aşk acaba ?
İlkbahar mı?...
Her şeyin başlangıcı, her yerden güzellikler fışkıran.

Yoksa yaz mı?
Hiç bitmeyecekmiş gibi devam eden…
Ya da dört mevsim midir aşk hüzünlendiren bir kış’ la biten?

“Aşkın panzehiri daha çılgın, bir o kadar da umursamaz yeni bir aşktır çoğu zaman.”

“BEĞENDİĞİNİZ BEDENLERE HAYALİNİZDEKİ RUHLARI KOYUP AŞK SANIYORSUNUZ.”
Shakespare

KISKANIYORUM

Hani derler ya "hayatımı anlatsam roman olur." Doğrudur aslında, adam gibi düzgünce yazabilsen en kralından bir roman olur uzunuyla kısasıyla tüm hayatlar. Ve kim yazmak istemez ki hayatının romanını...
"BÜTÜN İNSANLARIN HAYATINI BİR ROMAN OLARAK DÜŞÜNDÜĞÜNDE, TANRININ KÜTÜPHANESİNİ KISKANMAMAK İÇTEN DEĞİL."